Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου από τις σκέψεις

Τούτες τις μέρες προβληματίζομαι πάρα πολλά...προβληματίζομαι για τους γύρω μου, προβληματίζομαι για τις ΑΛΗΘΙΝΕΣ φιλίες και με προβληματίζει το πόσα πράγματα με ενοχλούν.

Ένα περιστατικό που συνέβη το σαββατοκυρίακο με έκανε να καταλάβω ότι ΜΙΣΩ τη μυστικοπάθεια και την υποκρισία των γύρω μου που φαίνεται ότι τους αρέσει να την βαφτίζουν ως διπλωματία και ως το μοναδικό μέσο για να έχεις καλές σχέσεις με τους γύρω σου.

Τι οδηγεί τον άλλο διερωτόμαι να μεταμφιέζεται σε μυστικοπαθή ανθρωπάκι;  Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ανταγωνιστικότητα που έχει πλημυρίσει τον κόσμο πλέον. Έχω να δηλώσω ότι κυρίως εμείς οι Κυπραίοι το έχουμε σαν υποχρεωτικό μάθημα...  Βλέπω τριγύρω μου διάφορους φοιτητές άλλων εθνικοτήτων να βοηθά ο ένας τον άλλο και να μοιράζουν το research essay τους σε αρμοδιότητες.  Τι πάει ΤΟΣΟ λάθος με μας ρε παιδιά;; 

Πέραν τούτου του περαστατικού στεναχωρήθηκα αφάνταστα όταν κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με πάρα πολύ καλή γνωστή μου κατάλαβα ότι ο καθένας κουβαλά τον δικό του σταυρό.  Πολλές φορές το βάρος αυτού του σταυρού δεν μπορεί να διακριθεί εύκολα στα μάτια του άλλου.  Πολλές φορές το φορτίο αυτό του σταυρού έχει τοποθετηθεί εκεί από τις λάθος κινήσεις των γονιών.  Πολλές φορές το φορτίο αυτό δεν μπορεί να μοιραστεί όσον κι αν προσπαθήσεις να βοηθήσεις τον άλλο.

Το κείμενο φαντάζει νεκατωμένο μιας και είναι οι διάφορες σκέψεις που περνούν αυτή τη στιγμή από το μυαλό μου.  Τελικά το να σκέφτεται κάποιος πολύ δεν ωφελεί...  Νιώθω συμπόνια για τόσα πολλά άτομα και όντως προσπαθώ να τα βοηθήσω...όταν όμως συνηδητοποιάς ότι εσύ ΜΟΝΟΣ σου πρέπει να επιλύσεις τα θέματά σου τότε το φορτίο γίνεται αβάσταχτο...

Μουσική υπόκρουση από Κώστα Χατζή