Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι είμαι από τους ανθρώπους που έχουν αρκετές φοβίες...όχι τόσο ότι φοβάμαι επί καθημερινής βάσεως αλλά ότι έχω φοβίες. Πάντα με ενδιέφερε η ψυχολογία, η ψυχιατρική αν και δεν ασχολήθηκα ποτέ από του φόβου μου -surprise surprise- ότι θα συνδεόμουν υπερβολικά με τα άτομα που θα μπορούσα να βοήθησω.
Αφού σκέφτηκα τους διάφορους φόβους μου είπα να τους μοιραστω μαζί σας... Νομίζω το κύριο πράγμα που φοβούνται οι παραπάνω είναι τον θάνατο. Δεν φοβάμαι τόσο ότι εγώ μπορεί να πάθω κάτι αλλά ότι οι κοντινοί μου άνθρωποι δεν θα είναι πια στη ζωή και ότι θα έχουν φύγει ενώ εγώ δεν θα μπορώ να το αποτρέψω... Είναι η κύρια μου ανησυχία..τούτο και ότι μπορεί να συμβεί κάτι και να μην είμαι εκεί..
Κατά τα άλλα φοβάμαι:
το ύψος (δεν τρέμω στην ιδέα αλλά θυμάμαι ότι όταν είχα πάει στο Πύργο του Αιφελ φοβόμουν μήπως με κουντήσει κάποιος και γκρεμοτσακιστώ)
αν και νέα φοβάμαι τη δέσμευση και το για πάντα ή το ποτέ...νομίζω ότι τις έχω αποβάλει από το λεξικό μου αυτές τις λέξεις
φοβάμαι την αποτυχία και επίσης φοβάμαι μήπως δεν καταφέρω να πραγματοποιήσω αυτά που ονειρεύομαι όπως τα έχω στο μυαλό μου
φοβάμαι τη μοναξιά
φοβάμαι τον χρόνο που είναι αδυσώπυτος
και επίσης φοβάμαι τη θάλασσα ( μπορεί και για αυτό να βλέπω όνειρα με πνιγμούς συχνά)
Πάντως βρήκα κάποιες αξιοσημείωτες φοβίες που αν και για μας φαντάζουν αστείες άλλους τους τρομοκρατούν:
Ablutophobia- Fear of washing or bathing
Aerophobia- Fear of swallowing air
Ambulophobia- Fear of walking
Anthrophobia- Fear of flowers
Arachibutyrophobia- Fear of peanut butter sticking to the roof of the mouth. (??)
Clinophobia- Fear of going to bed (φανταστείτε αυπνία που πέφτει)
Music credits: U2 - Miracle Drug
Εσείς τι φοβάστε;;
τον θάνατο εν πρέπει να τον φοάσε, εν έσιει πιο φυσικό πράγμα στην ζωή σε όλους μας συμβαίνει..
ReplyDeleteτζίνο που φοβόμαστε εν το άγνωστο, το τι θα γίνει μετά, όι τον θάνατο, το ύψος, την μοναξιά ή ξερω γω..
εν το άγνωστο για κάτι που θα ήμαστε μόνοι και αμφισβητούμε τον εαυτό μας ότι θα τα καταφέρει..
στα περισσότερα συνήθος τα καταφέρνουμε ξεπερνώντας τον εαυτό μας μονάχα ο θάνατος ίσως εν ο πιο φοιτσιάρικος επειδή εν εκατάφερε κανένας να τον νικήσει αλλά εν σημαίνει ότι εν κάτι κακό.. ίσως εν η λυτρωση..
είναι η φυσική κατάληξη του ανθρώπου σίγουρα αλλά I have not come to terms with it... εν μπορώ να το φανταστώ με τίποτε...να μεν μπορώ να δω τα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων
ReplyDeleteείναι φοβίες που νομίζω λίγο πολύ όλοι τις έχουμε!
ReplyDeleteΕιδικά αυτό που το σκούντηγμα απο ψηλά, το έχω κι εγώ σε πολύ έντονο βαθμό!
Η συνειδητοποίηση τους όμως, είναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα για την αντιμετώπιση τους...
Για τον θάνατο, είναι τόσα πολλά που έχει κανείς να φοβάται και μάλλον το καλύτερο είναι να περνάμε όσο καλύτερα μπορούμε με τους αγαπημένους μας, όχι για να αποτρέψουμε τον θάνατο να έρθει, αλλά για να τους χορτάσουμε!
Φιλί Διαμαντένιο!
Νομίζω ποτέ δεν θα καταφέρουμε να τους χορτάσουμε πλήρως :))
ReplyDeleteΦιλιά και από μένα και καλωσήρθες στο blog
Συμφωνώ με τη φοβία για το θάνατο. Τον δικό μου οκ, το αντιλαμβάνομαι "κάπως". Αλλά δεν συμβιβάζομαι με την ιδέα να χάσω όποιονδήποτε κοντινό μου άνθρωπο. Εν μπορώ ούτε να το σκέφτομαι.
ReplyDeleteΕπίσης συμφωνώ με την φοβία για αποτύχια και μη πραγματοποίησης των ονείρων. Bummer!
Την δέσμευση με ποιο τρόπο την φοβάσαι; Πως θα ζήσεις με κάποιον για αρκετό καιρό ή πως ίσως να μην κρατήσει;
Νομίζω πως ναι...
ReplyDeleteΊσως επειδή μάλλον βλέπω τόσα πολλά ζευγάρια νέα να έχουν του κόσμου τα προβλήματα, να συμβιβάζουν τα εγώ τους, τα θέλω τους και να πνίγονται σε μια σχέση που κάπου άρχισα κι εγώ να το φοβάμαι. Είμαι μεν μικρή ηλικιακά στο θέμα αλλά πιστεύω πως τρέμω την δέσμευση και δεν θα ήθελα πχ να νιώθω τον άλλο δεμένο απάνω μου.
Είναι ωραίο πράμα ο έρωτας αλλά αρκεί;
Έμπειρη δεν είμαι ούτε εγώ ηλικιακά, αλλά πιστεύω πως έτσι είναι η ζωή. Πειραματιζόμαστε γενικά, θα στεναχωρηθούμε, θα χαρούμε, αλλά ζούμε!
ReplyDeleteΑπό εσένα εξαρτόνται όλα, δεν χρειάζεται να είσαι κολλημένη πάνω στον άλλο στη σχέση, ούτε εκείνος το ίδιο. Προβλήματα θα υπάρξουν, συμβιβασμοί ΣΙΓΟΥΡΑ, τούτον είναι η σχέση. Αλλά η σχέση είναι και πάρα πολλά ΩΡΑΙΑ πράματα.
Απλά τόλμησε.
Το αν είναι αρκετό είναι άλλο θέμα. Ποτέ δεν είναι 100% αρκετό, ότιδήποτε στη ζωή. Μόνο κάποιες στιγμές νοιώθουμε κομπλέ:)
Εγώ είχα τον οδοντίατρο big time αλλά έλυσα το τελικά το θέμα.
ReplyDeleteΤωρά έχω την εγγυμοσύνη και τη γέννα (2 σε 1 phobia).
Μετά εν γενικά ο πόνος. Να πάθω καμιά αρρώστια τζαι να έχει πόνο.
Μετά εν πολλά αλλά σε μικρότερη κλίμακα που τούτα...
mmm fooume ampa je pa8w anaphylaktiko shock (gi auto ta xristougenna 8elw kainourgia epi-pen).
ReplyDeleteepisis fooumai na men pa8w kanan freak accident je na skatw8oun ta sherka mou (mes ta freak accidents en je ta aeroplana btw)